Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

_οδός ίδια, αριθμός 2 3


κάθε που βραδιάζει σκέφτομαι ότι

θέλω να γράψω κάτι όμορφο
όσο εσύ
κάτι πολύ
όσο εσύ για μένα
κάτι αξεπέραστο
όσο εσύ όταν χαμογελάς
κάτι αληθινό
όσο τα μάτια σου.


αν και

τα πράγματα δεν είναι όπως συνήθιζαν να
είναι
περίεργες οι στιγμές
τυχαία μόνο
σε βλέπω και αρχίζω να τρέμω
ολόκληρη
μα όχι όπως όταν με άγγιζες
-το άγγιγμα σου είχε μια σιγουριά παράξενη
και μια γλύκα, θυμάμαι-
άλλα όπως σε μια μπόρα
όταν έχεις γίνει μούσκεμα και κρυώνεις
πολύ
και πλέον δε ξέρω αν
κάθε που περνάω έξω από το σπίτι σου
θέλω να ευχηθώ να συναντηθούμε
ή όχι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου