dream state*

τα μάτια μου πλημμύρισαν
με εικόνες
και αλατόνερο.


ξέρεις,
δε το ελέγχω μα
διαμορφώνω αυτές τις ιδέες
τις πολύ συγκεκριμένες
για το πως θα είναι
οι άνθρωποι
και οι καταστάσεις
αλλά δεν είναι ποτέ έτσι
ούτε το ένα
ούτε το άλλο.
κι όσο μια αγκαλιά
ικανή να οριοθετήσει τον πόνο
δεν υπάρχει
το βάρος στο στήθος
όλο θα μεγαλώνει.

_οδός ίδια, αριθμός 2 3

κάθε που βραδιάζει σκέφτομαι ότι

θέλω να γράψω κάτι όμορφο
όσο εσύ
κάτι πολύ
όσο εσύ για μένα
κάτι αξεπέραστο
όσο εσύ όταν χαμογελάς
κάτι αληθινό
όσο τα μάτια σου.


αν και

τα πράγματα δεν είναι όπως συνήθιζαν να
είναι
περίεργες οι στιγμές
τυχαία μόνο
σε βλέπω και αρχίζω να τρέμω
ολόκληρη
μα όχι όπως όταν με άγγιζες
-το άγγιγμα σου είχε μια σιγουριά παράξενη
και μια γλύκα, θυμάμαι-
άλλα όπως σε μια μπόρα
όταν έχεις γίνει μούσκεμα και κρυώνεις
πολύ
και πλέον δε ξέρω αν
κάθε που περνάω έξω από το σπίτι σου
θέλω να ευχηθώ να συναντηθούμε
ή όχι.

_τι θα ψιθύριζα απόψε στο αυτί σου λίγο πριν αποκοιμηθώ, αν

κι όσο για μας
που ψάχνουμε με μουσική
να εκφράσουμε
όσα με λέξεις δε μπορούμε
θα πρεπε απλά να βρισκόμασταν
συχνότερα
μαζί.