_τι και αν είναι πολύ νωρίς για να σου πω τα πάντα

ο χρόνος είναι ψεύτης
και ψεύτικος
αυτό όμως δε κάνει τις πληγές του
πιο
υποφερτές.

σε μία προσπάθεια να σε αποκωδικοποιήσω
χάνω κομμάτια του εαυτού μου.

όταν λέω ότι
δε μοιάζεις με κανέναν
το εννοώ
αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό.

άδοξα
να μια λέξη που σιχαίνομαι.

private idaho*

θα βγεις αργά.
μπλούζα μαύρη
χειροποίητη
με λευκές ρίγες
λεπτές
και άρωμα κάποιου που ποτέ δεν έχω συναντήσει.
εκεί που πάμε η μουσική θα είναι τέλεια.
μικρές κουβέντες με τα κορίτσια
αυτά που ξέρεις λίγο
μα συμπαθείς πολύ.
και στο τελείωμα της βραδιάς μας
θα ερωτευτείς
εκείνον με την πιο ωραία φωνή.

έτσι έχουν τα σάββατα.

_κάποια στιγμή μετά τις πέντε

και εγώ πήγα και
ερωτεύτηκα
πάλι
γιατί ποτέ δε βάζω μυαλό
με ερωτηματικό ή χωρίς
για ακόμη μια φορά.
 
το χέρι μου
γιατί αγγίζεις έτσι το χέρι μου;
κανείς δεν πρέπει ποτέ να.
και την πλάτη μου
μη την αγγίζεις σου λέω
δεν αντέχω άλλα ανούσια αγγίγματα
στο σώμα μου
δε μπορώ να τα ξεβγάλω
από το σώμα
και το μυαλό
και παρανοώ.


-εσύ τι μουσική ακούς;
-εγώ δεν ε..
-α, κατάλαβα.


χλιαρές καταστάσεις
απόπειρες εκλογίκευσης
και ανυπομονησία, μεγάλη.
έτσι είναι οι νύχτες εδώ τώρα.
α, και μια ακαταμάχητη επιθυμία για
αλλαγή.