_η πιο καυλωτική φωνή που ξέρω

και μιλούσαμε
για ώρες
μεστη νύχτα
μιλούσαμε
μιλούσα
και έχει κι αυτό τη σημασία του.
/σε ρωτάω αν είσαι καλά και 
το χέρι σου αγκαλιάζει τον αστράγαλο μου, και μένει/
α, και οι αγκαλιές
αυτές κι αν έχουν σημασία
αγκαλιές σφιχτές
με ένταση
με ύφος
τι καλά που είσαι εδώ
όχι γιατί το χρειάζομαι
-κι ας το χρειάζομαι-
αλλά γιατί
χάρηκα που σε γνώρισα ρε
και το κρεβάτι μου σου παει
και το κρεβάτι σου μου αρέσει
έτσι
με το άβολο στρώμα
τα λάθος σεντόνια
και εσένα
κυρίως.
/η διαφορά του θέλω παρέα και θέλω την παρέα σου/
και το δωμάτιο, τι περίεργο.
δεν είναι δωμάτιο
σπίτι είναι
α, ναι
σπίτι μπορεί να είναι πολλά άλλωστε.
άδεια μπουκάλια μπύρας
στοιβαγμένα λογοτεχνικά
και γκρι ταβάνι
-άλλο περίεργο κι αυτό-
και μουσική, σωστή.
/το χρώμα της θάλασσας μια συννεφιασμένη μέρα, ίσως/
για αυτό σου λέω
πάρε με
αν ποτε βρεθεις στην πόλη γιατί
θελω να ξέρεις ότι πέρασα πολύ καλά.

α,
φιλιά δε στέλνω
αν θές έλα εδώ να σου τα δώσω
ή πες μου να έρθω εγώ εκεί.
/οι αποστάσεις αξίζουν καμιά φορά/