Κυριακή 22 Μαΐου 2016

_γύρισα σπίτι σήμερα το πρωί μα τίποτα δεν είχε αλλάξει


και οι πόρτες πάντα θα ανοίγουν και θα κλείνουν ταυτόχρονα.
όλα θα γίνονται την ίδια στιγμή κι όλα θα μπορούσαν να είναι κάτι άλλο.
και αυτό το μέρος πάντα θα μου θυμίζει εσένα
και εσύ πάντα θα με κάνεις να χαμογελάω.



ένα κορίτσι και ένα αγόρι. ένα κορίτσι και ένα αγόρι και ένα άλλο κορίτσι.
ένα κορίτσι και πολλά αγόρια. ένα κορίτσι και ελάχιστα σημαντικά αγόρια.
ένα κορίτσι και ελάχιστα σημαντικά αγόρια αλλά κανένα σημαντικό κορίτσι για κάποιο σημαντικό αγόρι.
ένα σημαντικό κορίτσι αλλά όχι αυτό το κορίτσι.
αυτό το κορίτσι κάθεται πάντα μόνο του στα πάρτι μόνο και μόνο για να μη γυρίσει σπίτι μόνο.
αυτό το κορίτσι κάθεται και σκέφτεται μόνο και πονάει μόνο.
αυτό το κορίτσι χορεύει για να μη νιώθει μόνο.
χορεύει για να αντέχει και όταν δεν αντέχει άλλο να χορεύει κάθεται λίγο
πολύ λίγο όμως και μετά σηκώνεται πάλι και χορεύει.
κι ύστερα ξημερώνει και πρέπει να γυρίσει σπίτι.
και αχ, πόσο σιχαίνεται να πρέπει να γυρίσει σπίτι.

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

_το μόνο που μένει τώρα είναι να σκοτώσουμε τις ανάγκες μας

κάθε άνθρωπος αρκεί να με απογοητεύσει έναν συγκεκριμένο αριθμό φορών ανάλογο των συναισθημάτων μου ώστε να πάψω να ελπίζω σε αυτόν.


και ξαφνικά βρέθηκα με τα χέρια σου στα χέρια μου και τα χέρια μου
στο λαιμό σου. και κάπως έτσι ξεκίνησες να πνίγεσαι.
μένω μακριά σε μια προσπάθεια να αυξήσω τις άμυνες μου
μήπως και καταφέρω να σώσω τίποτα από εμένα.
μένω μακριά και προσπαθώ να πνίξω όσα ένιωσα.
τρεις εσύ και μισή εγώ δε βγάζει πουθενά άλλωστε.
και θα ήταν όλα τόσο πιο εύκολα αν μπορούσα να καταλάβω πως το έκανες αυτό
αν είσαι τόσο καλός ψεύτης ή απλά ψυχασθενικός.



Τα κατάφερες, δεν ελπίζω πια.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

_τα φώτα που τρεμοπαίζουν και σε θολώνουν


υπάρχει μια συγκεκριμένη
απόσταση
που πρέπει να διανυθεί
ώστε να μπορέσεις να δεις
καθαρά.
μέρες τώρα προχωράω
αλλά μάλλον κάνεις κι εσύ το ίδιο προς την αντίθετη κατεύθυνση
κι ίσως λίγο πιο γρήγορα
γιατί μόνο να απομακρύνεσαι μοιάζεις.
κι όλο ακούω
τη φωνή σου
να λέει πόσο λάθος είναι όλο αυτό
αλλά εσύ αγνοείς τη δική μου
που επιμένει να κόψεις τις μαλακίες.
άλλωστε
τώρα πια δεν υπάρχει επιστροφή
για μένα.
και ξέρω ότι θα χαθούμε ακόμη περισσότερο από όσο
είμαστε ήδη χαμένοι
απλά να, ήθελα να χαθούμε ο ένας στον άλλο βρε παιδί μου
κι όχι χώρια.